Dla jednych jeden z symboli upadku polskiej polityki, kojarzony głównie z aferami, mającymi miejsce za jego rządów. Dla innych wyrazisty polityk, który dzięki swojej charyzmie i zdolnościom przez długie lata decydował o polskiej polityce, a teraz godnie reprezentuje Polskę w świecie jako przewodniczący Rady Europejskiej. Co należy wiedzieć o Donaldzie Tusku?
Wykształcenie Tuska
Wiele można mówić o wczesnych latach życia Donalda Tuska, ale kiedy narodził się on jako polityk? Kiedy rozpoczął działalność, mającą duże znaczenie w kontekście tego, jak potoczyły się ścieżki jego kariery? Czy studia na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego miały w tym swój udział?
Raczej niewielu postrzega dziś Tuska jako historyka, mimo że ma on na koncie kilka publikacji, poświęconych rodzinnemu Gdańskowi, takich jak „Był sobie Gdańsk”, wydany w 1997 roku, czy „Idee gdańskiego liberalizmu” z 1998. Jego kariera polityczna zupełnie przyćmiła jego dokonania w dziedzinie, której poświęcił swoją edukację.
Tusk i działalność opozycyjna
A gdy mowa o polityce, to początków zaangażowania Tuska należałoby zapewne upatrywać w jego opozycyjnej działalności w czasach Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Zajął się tym dosyć wcześnie, bo już w latach spędzonych na uczelni. Wtedy to w odpowiedzi na zamordowanie w Krakowie przez SB Stanisława Pyjasa powstawał gdański Studencki Komitet Solidarności, w którego tworzeniu Tusk brał czynny udział. Na tym jego zaangażowanie się nie kończyło – nawiązał współpracę z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża i organizował między innymi kolportaż prasy i literatury, by ominąć rządową cenzurę.
Tusk był też jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów, które powstało z jego inicjatywy. W końcu został również przewodniczącym NSZZ „Solidarność” w Wydawnictwie Morskim, pracował też zresztą jako dziennikarz dla tygodnika „Samorządność”, wydawanego przez ów związek.
Partie Donalda Tuska
Śledząc polityczną karierę Tuska można uznać, że z reguły nie zadowalał się po prostu uczestnictwem w różnych organizacjach i partiach politycznych. Wolał sam tworzyć organizacje, z którymi wiązał swoją działalność. Tak było z Kongresem Liberalno-Demokratycznym, pierwszą partią, której Tusk był współzałożycielem, a później przewodniczącym, z którą w 1991 roku dostał się też do Sejmu.
Jego partia znalazła się w opozycji do rządu Jana Olszewskiego, a sam Tusk wkrótce potem odegrał aktywną (i zdaniem wielu niechlubną) rolę w odwołaniu tego rządu – mowa tu o wydarzeniach znanych pod nazwą „nocnej zmiany”, które zahamowały dezubekizację polskiej polityki.
Następną partią, z którą Tusk się związał (jako jej wiceprzewodniczący) była Unia Wolności, powstała z połączenia Kongresu Liberalno-Demokratycznego z Unią Demokratyczną. I wreszcie w 2001 roku nadszedł czas Platformy Obywatelskiej, stworzonej przez Tuska wspólnie z Maciejem Płażyńskim i Andrzejem Olechowskim. PO prowadzona przez Tuska zwyciężyła w wyborach parlamentarnych w 2007 roku, sam polityk natomiast został premierem.
Ten wyczyn został powtórzony w ponownych wyborach, dzięki czemu PO pod wodzą Tuska została pierwszą partią po 1989 roku, której udało się wygrać w wyborach dwa razy z rzędu i pozostać u władzy.
Osiągnąwszy w polskiej polityce prawie wszystko, co było do osiągnięcia, Tusk poświęcił się karierze w strukturach Unii Europejskiej. W 2014 roku został przewodniczącym Rady Europejskiej, który to urząd – po ponownym wyborze w 2017 – sprawuje do tej pory.
Osiągnął rzeczywiście wiele, ale jak to bywa w Polityce, wysokie stanowisko wiąże się też z dużym napiętnowaniem społecznym, a także tym, że wszyscy będą wytykać twoje błędy i bardzo skrupulatnie cie sprawdzać.
Spotyka się z dużą krytyką, bo dużo osiągnął. Ja szanuję go, pokazał klasę 11.11.2018. Sądzę, że wielu polityków mogłoby się jej od niego uczyć.